Michalski miesionc sié nom pômalućku kóńcý. A jo inó jedyn wpis na blôgu mom. Kiepskó trôsecke. Miołek napisać ô Zokôpanym, ale jakôsi "nimom natchniynio" (jak godoł mój kôlega w gimnazjum) i temu zaś z inksyj becki bee.
Hałdamas, w kóńcu Hałdamas. Dôś późnó, ale tegó rôku wiada jakó byłó. Abó dysce abó wôr. Tak, ze jus trowy prawié nima, ziym wypiecôno jak betôn. Ale Hałdamas jus momé, dôkładnie tó jakôsi tydziéń temu zek z mamom ôstatniom fure siana (takiégó starsego) na sôpe wyłozył. Dôś Kwała Bogu ze mé pôgrabiyli, pôsusyli, côby teros inó pasynié jakó byłó, a z tym tys płonó. Jakek pisoł, ziym wypiecôno, trowy jus nima. Teló ze nas baca jesce mo pô cým paś, tó ôwce kwile jesce pôtrzýmié. Ale jak w paździérniku przýdom, a trowa nie pôrôśnié tó bee chôćjakó...
A teros sie nolezý jednó (abo dwa) wyjaśniynia. Pô piryrse, có tó jes Hałdamas? Hałdamasem (abó Hołdymasém) sié u nos nazýwo zokóńcynié rôbót w pôlu. Cý tó grabiynio cý tys zbiórek (zbôżo). Mé w chałupie nie siejémé, tó jak pôgrabimé i pôzwôzimé tó momé Hałdamas. W Hałdamas môznó (a nawet sié pôwinnó) côsi wypić (inó nie zaś za duzó).
Miesionc Michalski tó jes jé wrzesiéń, bô wtej jes świyntegó Michała (pô świyntym Michale môzes paś i pô pôwale!).
Pôzdrowiom syćkik, przeprosom ze tak krótko, ale jakôsi nimom natchniyno dô dłuzsegó pisanio. Môze jak sié jakôsi pôzbiyrom tó weznem i côsi napisem dłuzyj pô góralsku, côbyście se côsi przecytali i ôceniyli! Haj!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz